La Leono kaj la Vulpo
This is a story in Esperanto, a constructed language. I doubt there are many others here who speak it, but writing this was more of an experiment than anything.
Laca kaj tremar?inta, la leonulo rigardis supre la signon de la taverno starante anta? si. Li estis tre alta, kaj portis anka? altan voja?mantelon, kiu aspektigis lin mistera. Sur lia viza?o kaj brakoj estis etaj ru?aj markoj, akra kaj linia. La leonulo eniris la tavernon.
Ene estis preska? tute malplena, krome unuaj kvietaj drinkemuloj sidante en ombraj anguloj. La leonulo pa?is la vendotablen, malanta? kiu staris vulpulo, ?ajnante tre eta se komparate je la grandega leonulo.
"Hola egu?jo, de kie vi venis?" diris la vulpulo, rigardante la leonulon, "Mi ne jam vidis vin ?irka? ?i tie."
La leonulo tusis por klarigi sian vo?on kaj diris, "Mi scias, ke estas tre malfrue, kaj kutime tre okupate dum ?i tempo de l'jaro, sed ?u vi eble havas ?ambron por la nokto?" tute ignorante la demandon.
La vulpulo ridis plenkore kaj respondis, "Jes ja! ?iam ni havas bonajn ?ambrojn por bonaj klientoj. Kostas po tridek oreroj por unu nokto." La vulpulo rigardis admire la muskolplena leonulon, fakte, li ne povis fari ion ajn escepte miri je la mirinda bestulo.
"A?, tio problemas," la leonulo honte diris, "Bonvolu peni kompreni; mi havas nun neniun oron, sed morga? frue mi multon ricevos. Do, se vi povus varti, mi povus vin pagi plie." Esperante la leonulo rigardis la mienon de la vulpulo.
Subite la vulpulo elpensis ion malkutiman, kaj sia vosto alti?is pro la ideo. "Mi havas pli bonan ideon: vi ne pagu.
Partoprenu ?ambron kun mi." La vulpulo ridetis ruze. "Vi povas pagi alimaniere..."
La leonulo levis sian brovon. "Ho, tre kura?a kaj petolema vulpulo vi estas. Kiel vi nomi?as?"
La vulpulo ekinciti?as kaj rapide respondis, "Krama, kaj vi?"
"Rollo." La leonulo ridetis. "Mi akceptas vian proponon. Do, kien?"
La vulpulo almontris iudirekte kaj diris tre feli?e, "?i vojen." La drinkantoj en la tavernoj estis tro ebriaj rimarki ke la vendisto kaj fremdulo iris kune en ?ambron, kaj iel, ili tre kutimas je la rapidfikemaj ecoj de la vendisto.
La ?ambro estis tre granda, kun sammaniere granda komoda kaj luksa dupersona lito.
"Nu, kiel vi ?atas fari?" Rollo mal?paris neniun tempon pro esti timide. "Kiu fikos kiun?"
Krama sentis jam, ke lia kaco levi?as el sia kacujo, kaj simple diris, "Mi volas, ke mi midzu vin, kaj vi min krude fiku." Li mar?is Rollo-en kaj komencis malvesti?i.
Rollo ridetis lar?e kaj respondis, "?uste. Mi ?uos tion."
*
Mi rigardis bone la viza?on ridetantan je mi. Ho, li estis tro amoralloga. Dum li elprenis sian mantelon mi metis miajn brakojn ?irka? lin kaj pasie kisis lin. Lia leona odoro estis tre varma kaj forta kaj akordis kun lia vireco. Mi movis mian kapon suben kaj komencis leki kaj froti liajn cicojn malrapide.
"Bona vulpo," li kviete diris, dum li elprenis sian pantalonon, malka?igante grandegan, belan kacon, jam tute ekster de sia kacujo. Mallonga tempe mi simple miris je la mirinda lanco - ?i devis esti almena? ok coloj. Mia sentis ke mia kaco - iom eta se komparate al tiu lia - levi?is tute el sia kacujo.
"Rava vido," li diris malalta vo?e, "Iru pli suben." Mi obeis, surgenui?is kaj eksu?is lian kacon. Lekante avide la fronton de lia kaco, mi ?uis ?ian dol?an guston, kaj li ?emis pro plezuro kaj ekfrotis siajn cicojn.
Li alportis la dekstran manon kaj, metante ?in post mia kapo, pu?is min pli sur la kacon. Feli?e mi konsentis kaj prenis la amplekson en mian bu?on, la bazon kaj kojonojn tenante per mia dekstra mano. Voluptplene kaj fervore, li pu?is min e? pli sur sian kacon, preska? al la bazon, kaj mi tial iomete sufoki?is.
"Tro multe por vi, ?u?" li ?erce diris, "?u mi malrapidu?"
"Ho, tute ne!" mi zelote respondis, "Nur mi ne kutimas je ?i tia grandega kaco, sed mi volonte kutimi?os." Mi rapide revenis al su?i la mirigan kacegon, kaj li pu?is min denove sur sian kacon, ?uante pu?i min anta?en kaj malanta?en. Mi memfide prenis la tutan a?on sen plu sufoki?i. Subite lia mano haltis kaj li ?emegis, ellasonte ?uron. Do, mi elprenis la bu?on kaj rigardis supren lian viza?on, tordate pro plezuro.
"Bonege," li diris, anhelante, "Nun ni vere komencu." Ridetante mi grimpis sur la liton kaj prezentis mian pugon. "Kia firma kaj franda pugo," li amoralloge diris. ?in tenante per la manoj kaj sternante, li eklekis la pugtruon, kaj nun estis mi, kiu ?emis. Lia lango veturas ?irka? la truon, kaj revenis al ?i, sondante pli kaj pli enen. Finfine mi ne povis plu suferi.
"A?, prenu min nun, vi amorallogega besto!"
Li ridetis petole kaj respondis, "Certe, vi belega vulpeto!" Per liaj fortaj manoj li renversis min kaj metis sian malmolan, dikan kacon ?e mian pugbruon kaj diris, "?u vi pretas?" Mi nur devis kapjesi.
Sen plia averto, li ?ovis la kacon tute en min. Mi avidis spiron. Senti tiun grandegan, pulsantan mason en mi estis ?ielglora. Ne zorgante, ?u mi dolori?as a? ne, li elprenis sian glavon kaj enpu?is ?in denove, ritmon komencante. Mi ekkriis pro fajna, besteca plezurego.
"Vi ?atas tion, ?u ne?" Mi ne devis respondi; estis tre klare, ke li pravis. "Pretigu vin!" li kriis kaj plirapidi?is, ekprenante mian kacon en la mano kaj ?in samritme kiel la lia fingrumante. Miaj piedoj spasme kuntiri?is pro la intensa fikado.
Rollo rapidi?is pli kaj pli, kaj tiam tuje liberigis sian ?uron en mia pugbruon. Mi samtempe finis, lasante multajn ?urerojn sur lian nun haltintan manon. Li ellasis tiel multan ?uron, ke lia kaco glitis eksteren kaj da?ris spraji ?uron tute sur mian torakon.
Amba? fininte, ni anhelis kune, kaj li kurbi?is por elleki la ?uron sur mia torako kaj kaco, veturante supren al mia bu?o por fina, pasia kiso.
"Nu, vi certe bone pagis!" mi diris ?erce, anta? ni ku?is kaj ekdormis kune.